W nocy padało. Nie przeszkadzało to jednak imprezować towarzystwu z pobliskiego lasu. Pobudka o 5:20, ale jeszcze 2 drzemki dla lepszego poranka. Namiot mokry po nocnych deszczach, nie ma szans go wysuszyć o tej porze więc jakoś składam taki mokry. Pogoda też taka niepewna, ale z biegiem dnia się przejaśnia i jest piękny gorący dzień.

Na Dunaju co jakiś czas wybudowane są zapory wraz z elektrowniami. Dzięki wysokim wałom nie rozlewa się on jednak tak bardzo. Dla statków porobione są ogromne śluzy. Pierwszy raz w życiu widziałem rybaków z takim osprzętem. Po prostu bajka, mają takie specjalne stanowiska, nawet fotele na resorach z uchwytami na wędki i całą masę różnego rodzaju jedzenia dla ryb, przynęt i kto wie czego jeszcze. Z rana przygotowywali „jedzonko” dla swoich ofiar, to jakby ktoś robił pasze dla świń albo coś. Na jednym z zalewów z samego rano było dziesiątki takich rybaków. Jechałem też zaraz koło chyba elektrowni. Nie jestem pewny, ale taki wielki kloc budynek koło zalewu i wyświetlacz ile to prądu już w tym dniu naprodukowali. Ciekawe jaki to rodzaj elektrowni.

Dzisiejsza trasa to piękne tereny. Dunaj wije się wśród wzgórz, pełnych winnic i gajów owocowych. Do tego duża ilość zamków, warowni, klasztorów, małych miasteczek – po prostu bajkowo. Nie spodziewałem się takiego krajobrazu.To bardziej wyglądało na ciepłe Włochy niż Austrię. Jechałem cały czas chłonąc piękne widoki. Aż rzadko kiedy wyjmowałem aparat. Donauradweg biegnie tutaj po obu stronach Dunaju, także można sobie wybrać, z której strony się jedzie. Ja jechałem głównie prawobrzeżną częścią, z wyjątkiem jednego odcinka. Szukałem tam jakiegoś kąpieliska ale bezskutecznie. A że jechałem w górę rzeki to miałem ją przeważnie po prawej stronie i widziałem zamki po drugiej stronie przejeżdżając nieraz koło niektórych nie wiedząc o tym nawet. Wynika to z tego, że jednak ta wyprawa była lekko spontaniczna i nie byłem dobrze przygotowany, co do tego, co można zobaczyć po drodze. Teraz pisząc tą relację szukam informacji w Internecie na temat tych ciekawych miejsc, które widziałem. Np. dowiedziałem się właśnie że w zamku Dürnstein był więziony król angielski Ryszard Lwie Serce który powracając z III wyprawy krzyżowej został pojmany z rozkazu Leopolda V Babenberga i uwięziony w tutejszym zamku od grudnia 1192 roku aż do lutego 1194 roku.

Kolejnym ciekawym miasteczkiem był Spitz z charakterystycznym kościołem św. Maurycego. Okolice tego miasta należały przez długi okres ( lata 812-1504) do klasztoru Niederaltaich i były długi czas bawarską enklawą w Austrii. Na wzgórzu Hausberg za miastem leży zamek Hinterhaus.

Jednym z takich pominiętych zamków, był zamek Aggstein. Całe szczęście, że akurat obejrzałem się za plecy, a tu na samym czubku wzgórza piękny zamek. Chciałbym kiedyś wrócić w ten rejon i każdy zamek oraz miasteczko odwiedzić, oglądnąć dokładniej i poznać jego historie. Wydaje mi się to świetne miejsce na urlop nie tylko rowerowy.

Nie trzeba było długo czekać aby moim oczom ukazał się kolejny zamek, tym razem to Zamek Schönbühel. Wybudowany na 40 metrowej skale tuż przy Dunaju. W czasie II wojny światowej zajęty przez Niemców, potem pod kontrolą Rosjan, teraz już w rękach prawowitych właścicieli. Jadąc dalej trafiam an stacje benzynową, a tak jakby nad nią mega klasztor, bardzo piękny, złocisty. Przykuwa uwagę z daleka. Jak się teraz dowiedziałem widziałem tylko jego część. Jest to klasztor benedyktynów w Melk. Opactwo powstało w średniowieczu. Benedyktyni z tego zakonu zainicjowali reformy w obrębie zakonu głosząc powrót do pierwotnej doktryny św. Benedykta i zyskując uznanie władz kościelnych.

Na stacji benzynowej korzystam w toalety a tam… specjalna półka na kask rowerowy/motocyklowy. No po prostu bajka, tego się nie spodziewałem i kask zostawiłem przy rowerze. Szukam gniazdka z prądem gdzieś an zewnątrz aby nie prosić kasjerów o podłączenie. O dziwo znajduję takie w pomieszczeniu koło myjni, do tego mam duży stolik w cieniu. Jest straszny upał więc postanawiam zrobić przerwę i podładować komórkę. Mam też czas aby dobrze przejrzeć mapę.

W miejscowości YYbs zatrzymuję się przed budynkiem, który wydawał mi się być muzeum rowerów. Jak się okazało to muzeum jest ale bardziej w centrum miasta. Nie byłem w środku, ale znalazłem film pokazujący zbiory tego muzeum. Film jest autorstwa polskiego rowerzysty – zaciekawionych odsyłam pod link.

Na bulwarze rozkładam się koło ławki. Wyciągam mój mokry namiot i suszę go na trawie. Wcześniej jadąc przez pola zakosiłem jedną kukurydzę. Także teraz wyciągam kuchenkę i sobie smażę smaczną kukurydzę. Tak sobie smażę i jedzie jakaś pani co się do mnie uśmiecha. Zjadłem a tu pani się za chwile wraca i pyta czy umiem mówić po niemiecku, a ja grzecznie że nie bardzo ale że po angielsku umiem. I już po angielsku proponuje mi 2 kawałki kurczaka, mówi że oni już pojedli i że im zostało i pomyślała czy bym nie chciał. No baa, pewnie że chętnie zjem. Pogawędziliśmy jeszcze chwilę, jak się okazało pani była Niemką z Monachium i była kiedyś w Polsce. Jechała dookoła któregoś z mazurskich jezior i bardzo się jej podobało. Fajnie że czasem można spotkać tak bezinteresownych ludzi, szczególnie jak się jest gdzieś na obczyźnie.

Dunaj niestety za brudny do kąpieli, a miałem taką ochotę popływać tego dnia. Szukałem jakiegoś kąpieliska ale bezskutecznie. Widziałem w kilku miejscach amatorów kąpieli w kakao ale ja dziękuje. Po drodze było jeszcze sporo takich fajnych miasteczek i zamków. Zmęczenie dawało się we znaki i coraz rzadziej wyciągałem aparat, a szkoda bo widoki piękne.

W pewnym momencie Donauradweg odchodzi trochę od Dunaju i wspina się na małe wzgórze. Tam po raz pierwszy widzę Alpy, tak skromnie wyłaniają się zza horyzontu. To bardzo ładne podsumowanie całego dnia. To był jeden z najfajniejszych dni całej wyprawy.